"Het is eigenlijk niet waar dat de aarde een bol is. Het is een rond geworden tetraëder, waarvan de ribben ook nu nog kenbaar zijn omdat daar de meeste vuurspuwende bergen liggen. Nemen we als grondvlak het vlak tussen de Zuidpool, de Kaukasus en de vulkaan Colima in Midden-Amerika, dan ligt de top van de tetraëder in Japan. Zo is ook de Aarde ontstaan: langs de ribben worden als het ware 4 afzonderlijke stukken samengekit."1 In '85 verscheen een studie van H.U.Schmutz (zie bibliogr.). Daarin is met behulp van recente geologische waarnemingen - in technische zin voor een belangrijk deel pas na W.O. II mogelijk - nagegaan in hoeverre op dit punt de geologie in overeenstemming is te zien met deze langs bovenzinnelijke weg verkregen bevindingen.2Een en ander indachtig de eerdere uitspraak van Steiner dat het 'zeer bedroevend zou zijn indien de geesteswetenschap tot tegenstrijdige waarnemingen zou moeten komen, juist met betrekking tot de geologie.'3Hieronder de zeer summiere weergave van de resuItaten: • "De geologische kompressie-zones verdelen het aardoppervlak in 4 velden. De punten waar steeds 3 zones tezamen komen betreffen inderdaad Honduras, dus Midden-Amerika, de Kaukasus, de omgeving van de Zuidpool en tenslotte Japan. Het geheel geeft het beeld van een 'opgebolde tetraëder, met voor een deel grillig verlopende ribben'. AIleen het gedeelte dat de verbinding vormt van de Golf van Aden met het Zuidpoolgebied wordt vanuit de beschikbare gegevens slecht ondersteund. Ook de geologische dilatatie-zones - dat wil zeggen de plaatsen waar de aardkorst uiteenwijkt en van onderen wordt aangevuld - verdelen het aardoppervlak in 4 velden. De punten waar hier 3 zones tezamen komen zijn Oost-Siberië, de Bouvet eilanden in het Zuiden van de Atlantische Oceaan, Rodriguez in de Indische Oceaan en de Paaseilanden in de Pacific. Het zijn wederom de hoekpunten van een 'opgebolde tetraëder, met voor een deel grillig gevormde ribben'; deze is het spiegelbeeld van de eerstgenoemde.
1 St.-G~354: Dornach; 18-09-24. - In de jaren '22-'24 sprak Steiner regelmatig voor de bouwvakkers van het Goetheanum. De in onderling overleg vastgestelde tijd was het 1e uur na de pauze omdat iedereen dan nog fris was. De voordrachten waren niet toegankelijk voor andere geïnteresseerden. De inhoud werd bepaald door de opkomende vragen. Zo sprak Steiner over de meest verschillende onderwerpen, waaronder soms die elders niet aan de orde waren gekomen. Vandaar een stenografisch verslag, doch ook dit na overleg met de arbeiders.
2 Schmutz : p. 8-9. 3 St.-GA060: Berlin; 09-02-11: 'Was hat die Geologie über Weltentstehung zu sagen'. Afb.32*Bij dit zoeken naar tetraëderribben zijn alle vulkanen in acht genomen; het resultaat is 2 tetraëders. De eerste betreft de zeer actieve vulkanen van de kompressie-zones, de andere de slechts zwak actieve van de dilatatie-zones; twee typen, die ook in chemisch opzicht verschillen te zien geven. Steiner sprak echter over 1 tetraëder, zij het ook dat die betrekking had op een oorspronkelijke situatie. Daarover het volgende: Hetgeen zo langzamerhand bekend is over de beweging van de aardschollen, laat tot op zekere hoogte een reconstructie toe van de toestand die ca. 100 miljoen jaren geleden bestond, aan het eind van de Krijtperiode. Noord-Amerika is dan nog bij Groenland met Europa verbonden, Australië vormt met Antarctica één geheel. Gaat men nóg eens zo'n periode terug, tot in het begin van het Krijt of tot in het einde van het Perm, dan ligt Zuid-Amerika nog tegen Afrika terwijl dit laatste aan de andere kant is doorverbonden met wat nu India, Australië en Antarctica is. Het geheel betreft het oerkontinent 'Pangea', waarop in veel regelmatiger vorm dan thans het geval is, 3 vlakken van de 'kompressie-tetraëder'' zijn te herkennen. Het 4e vlak werd toen gevormd door een naar verhouding enorme 'Pacific', wat op zichzelf uiteraard een afwijking van 'de regelmatige' tetraëder inhoudt. Van een enigszins regelmatige 'dilatatie-tetraëder' is dan echter nog nauwelijks iets te bespeuren. Conclusie:Na verloop van tijd is de ene tetraëder steeds onregelmatiger geworden, de andere steeds regelmatiger. In de huidige periode zijn ze in hun (on)regelmatigheid zo met elkaar in evenwicht dat men zelfs de ene door spiegeling in de andere kan overbrengen. De onderlinge snijlijnen van zo'n tetraëderpaar zijn zoals bekend tevens de ribben van een octaëder; de hoekpunten zijn die van een kubus. Afb.33 geeft een indicatie van de geografische posities van de hoekpunten. Men denke daarbij het geheel vanuit het middelpunt geprojecteerd op een 'bol':
Octaëder AZ: Azoren; PA: Pamir; KA: Californië; FE: Vuurland; MA: Zuid Madagaskar; NE: Zuid Nieuw- Zeeland. (M: middelpunt Aarde) Kompressietetraëder: K: Kaukasus H: Honduras J : Japan S: Zuidpool Dilatatietetraëder: N: N.O. Siberië A: Z-Atlantische Oceaan; I: Indische Oceaan, oostelijk van Madagaskar; P: Z.O. Pacific. Afb.33*Corresponderende geografische posities:Over de vorm van de Aardewerd in de 20e eeuw geleidelijk aan het volgende bekend: - afgeplatte polen, dat wil zeggen een rotatie-ellipsoïde; - equator enigszins eivormig in plaats van een cirkel; - zuidelijk halfrond 'dikker' dan het noordelijk: peervorm; - voorts bleek, op grond van 'afwijkingen' in satellietbanen, op 4 plaatsen de straal van de aarde wat groter te zijn dan berekend, op 4 andere wat kleiner. Dit verdeelt het aardoppervlak in 8 gebieden. De punten waar 3 daarvan tezamen komen zijn 'mit einiger Uebereinstimmung' de hoekpunten van de octaëder; dat wil zeggen goed bij Ax, Ma, Pa en Ka, wat slechter bij Ne en Fe.1 Uit de volgende aantekening krijgt men de indruk dat er nog een andere verdeling van het aardoppervlak gaande zou zijn, waarbij sprake is van réchte hoeken, . . . . wat moeilijk te rijmen valt met de vorm van een tetraëder: •
"Voor het leerplan van de bovenklassen van de 'Waldorfschulen', gaf Steiner in 1920 de aanwijzing dat men bij geografie de structuur waarin op Aarde gebergte voorkomt, voor de leerlingen het beste zou kunnen verduidelijken als 2 kruisvormig op elkaar staande ringen. Het zou er toe kunnen bijdragen dat ze van de Aarde een voorstelling kregen als van een inwendig georganiseerd lichaam. Schmutz toont aan, brengt althans de waarschijnlijkheid naar voren, dat een en ander voortvloeit uit het vervormingsproces dat de kompressie-tetraëder heeft ondergaan. Beschouwt men namelijk de driehoek Antarctica Kaukasus-Honduras als basis, conform Steiner deed in 1924, dan komt de top in de gecompliceerde kompressie-structuur van Oost-Azië. In feite zouden als gevolg daarvan de betreffende vlakken van de kompressie-tetraëder zodanig zijn beïnvloed, dat een deel van de (vervormde) ribben de basis vormt voor de huidige structuur van die 2 loodrecht op elkaar staande ringen.'2 N.B.: er staan nu al met al aan het einde van dit hoofdstuk een paar merkwaardige zaken naast elkaar:
De tetraëder, het tetraëderpaar en daarmee ook de kubus, blijken een bijzondere relatie te hebben met de geologische wordingsgeschiedenis van de Aarde, in esoterische zin de planeet waarop het Ik van de mens tot ontwikkeling komt1en ook de planeet waarmee de Christus zich heeft verbonden door het gebeuren op Golgotha.2Het is de planeet van de Liefde.3 In de hoedanigheid van de dodecaëdrische ruimte, zijn aan deze lichamen bepaalde getallen inherent. Het zijn getallen die in hun kwalitatief aspect aanduiding zijn van luciferische en ahrimanische invloeden; in hun 'Balanspunt' ook van de 'Menschheitsrepresentant' resp. de Christus, 'die de mens en de mensheid helpt daartussen het evenwicht te bereiken'4(zie afb.28, p.79).
